| 5 Februar 2012 |
|
| La eta princo | – | Der kleine Prinz |
| Esperanto | – | Deutsch |
|
Ho, eta princo, mi ekkomprenis tiele, iom-post-iome, vian melankolian vivon… Dum longa tempo Tiun ĉi novan detalon Efektive. Por ĉeesti Bedaŭrinde, “Unu tagon Kaj iom pli poste vi aldonis: Sed la eta princo ne respondis. |
Ach, kleiner Prinz, ich habe verstanden, so nach und nach, dein schwermütiges Leben… Lange Zeit Diese neue Einzelheit (Detail) In der Tat. Um dort Unglücklicherweise, “An einem Tag Und ein wenig später fügtest du hinzu: Aber der kleine Prinz antwortete nicht. |
| Autor | Antoine de Saint-Exupéry | |
| Übersetzung | Pierre Delaire | |
| Bereitstellung | Tarkuax |
| 17 November 2011 |
|
https://www.youtube.com/watch?v=oKy3pEeLLsQ
En tiu tempo impostistoj kaj malbonfamaj homoj
alproksimiĝis al Jesuo por aŭskulti Lin.
Sed fariseoj kaj leĝinstruistoj murmuris, dirante:
-Li favore akceptas malbonulojn kaj manĝas kun ili.
Tiam Li diris al ili la jenan parabolon:
-Iu viro havis du filojn.
La pli juna diris al la patro:
-Patro, donu tuj al mi la heredotan parton.
Tiam la patro dividis inter ili siajn havaĵojn.
Post ne multaj tagoj la pli juna filo vendis ĉion,
kaj kun la akirita mono forvojaĝis al malproksima lando.
Tie li perdis sian tutan havon per diboĉa vivado.
Sed en tiu lando, kiam li jam elspezis ĉion, okazis granda malsato;
kaj baldaŭ la junulo troviĝis meze de gravaj malfacilaĵoj.
Tiam li iris al unu el la loĝantoj de tiu lando
kaj proponis al li sian servadon.
Tiu sendis lin sur siajn kampojn gardi porkojn.
La junulo estis tiel malsata, ke li volus plenigi sian ventron
per la karoboj, kiujn la porkoj manĝis,
sed neniu donis ilin al li.
Tiam li pripensis sian situacion, kaj diris:
-La taglaboristoj de mia patro havas nutraĵojn abunde,
dum mi ĉi tie pereas de malsato!
Mi reiros al mia patro, kaj mi diros al li:
Patro, mi pekis kontraŭ la ĉielo kaj kontraŭ vi;
mi ne plu meritas esti via filo;
traktu min kiel unu el viaj taglaboristoj!
Li tuj leviĝis kaj reiris al sia patro.
Li estis ankoraŭ malproksime de la patra domo,
kiam lia patro lin vidis kaj kortuŝite kuris renkonte al li.
Li brakumis la filon kaj lin kisadis.
Tiam la filo diris:
-Patro, mi pekis kontraŭ la ĉielo kaj kontraŭ vi.
Mi ne plu meritas esti rigardata kiel via filo.
Sed la patro ordonis tuj al siaj servistoj:
-Rapidu: alportu la plej belan robon kaj lin vestu.
Metu ringon sur lian fingron kaj sandalojn sur liajn piedojn.
Poste prenu la bovidon, kiun ni grasigis, kaj buĉu ĝin.
Ni devas havi festenon pro lia reveno:
ĉar ĉi tiu mia filo estis por mi mortinta,
kaj nun li denove revenis al vivo;
li estis perdita, kaj mi denove retrovis lin.
Kaj ili komencis festi.
La pli aĝa filo estis sur la kampo;
je sia reveno, kiam li alproksimiĝis al la domo,
li aŭdis muzikon kaj dancadon.
Tiam li alvokis unu el la servistoj, kaj demandis lin, kio okazas.
La servisto diris:
-Via frato revenis, kaj via patro buĉis la bovidon, kiun ni grasigis,
ĉar li rericevis sian filon viva kaj sana.
Sed la pli aĝa frato montriĝis ofendita kaj eĉ ne volis eniri.
Tiam lia patro elvenis, kaj klopodis konvinki lin eniri.
Sed la pli aĝa filo diris al li:
-De tiom da jaroj mi servas al vi
kaj neniam mi malobeis vian ordonon.
Tamen vi neniam donis al mi kapridon,
por ke mi festenu kun miaj amikoj.
Sed nun revenis ĉi tiu via filo,
kiu fordiboĉis vian havon kun malĉastulinoj,
kaj por li vi buĉis la grasigitan bovidon!
La patro respondis:
-Filo, vi estas ĉiam kun mi, kaj ĉio mia estas ankaŭ via.
Mi ne povis ne esti feliĉa kaj festi,
ĉar ĉi tiu via frato estis por mi mortinta kaj nun revenis al la vivo;
li estis perdita, kaj nun mi retrovis lin!
Ähnliche Beiträge:
| 13 November 2011 |
|
La espero
Die Hymne der Esperanto-Bewegung
| La espero | – | Die Hoffnung |
| Esperanto | – | Deutsch |
| En la mondon venis nova sento, tra la mondo iras forta voko; Per flugiloj de facila vento nun de loko flugu ĝi al loko. Ne al glavo sangon soifanta ĝi la homan tiras familion; Al la mond’ eterne militanta ĝi promesas sanktan harmonion. Sub la sankta signo de l’ espero kolektiĝas pacaj batalantoj, Kaj rapide kreskas la afero per laboro de la esperantoj. Forte staras muroj de miljaroj inter la popoloj dividitaj; Sed dissaltos la obstinaj baroj, per la sankta amo disbatitaj. Sur neŭtrala lingva fundamento, komprenante unu la alian, La popoloj faros en konsento unu grandan rondon familian. Nia diligenta kolegaro en laboro paca ne laciĝos, Ĝis la bela sonĝo de l’ homaro por eterna ben’ efektiviĝos. |
In die Welt kam ein neues Gefühl, durch die Welt geht ein starker Ruf; Mit Flügeln leichten Windes fliege er nun von Ort zu Ort. Nicht zum blutdürstenden Schwert zieht er die menschliche Familie; Der ewig kriegführenden Welt verspricht er heilige Harmonie. Unter dem heiligen Zeichen der Hoffnung sammeln sich friedliche Kämpfer, Und schnell wächst die Sache durch die Arbeit der Hoffenden. Stark stehen Mauern von Jahrtausenden zwischen den getrennten Völkern; Aber die widerspenstigen Schranken werden zerspringen, durch die heilige Liebe zerschlagen. Auf neutralem sprachlichen Fundament, eines das andere verstehend, Werden die Völker einvernehmlich eine große Familienrunde bilden. Unsere fleißige Kollegenschaft wird in friedlicher Arbeit nicht ermüden, Bis der schöne Traum der Menschheit sich zu ewigem Segen erfüllt. |
