Lyrik ~ Klinge
    Versuch einer Dichtung            

21 
 Mai 
 
2011


 

Thomas der Zwilling

Jesus sprach:
„Warum wascht ihr das Äußere des Bechers?
Versteht ihr nicht, dass der, der das Innere gemacht hat,
auch der ist, der das Äußere gemacht hat?“

Edler Gewandung entsaget! Jedweder Prunk sei euch fern: die
golden durchglänzende Locke ermatte und Purpur entflieh’ eurer Wange!

Al la nobla vestajo rezignu! Ĉiu lukson malproksimu vin,
ora trabrila pompbuklo malbrila kaj purpuron fuĝu vian vangon!

Lasst euch genügen am inwend’gen Schmuck, der himmlischen Gabe,
wahre Anmut verleihend! So sei die empfangene Schönheit

Sufiĉu vin a la ornamaĵaro interna, la dia dono,
vera gracio pruntanta! Tia riceva beleco

rein in Gesinnung und stetig im Wandel eifernder Tugend.
Denn jenen Schatzes Kostbarkeit ist’s, welcher edlerer Schönheit geziemet,

estu puri en sinteno kaj konstanti en la ŝanĝiĝo de la fervoranta virto.
Ĉar tiu trezora juvelo ĝi estas, kiu pli nobla beleco konvenas,

klares Geisteslicht strahlt, sich in wahrhaft’gem Gnadenschein fromm und
untrüglich zeiget. Wohl dem, dem dies göttlich’ Kleinod zuteil ward!

lumas klara spirita lumo, se aperas en vera brilo de la graco pietata kaj
sentrompa. Feliĉa, ĉi tio dia juvelo donita!
→ zu Mnemosynes Geleit
Evangelium nach Thomas